کد مطلب:254030 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
سفرهای دیگر
امام در ایام اقامت در سامرا كمتر به نقاط دیگر مسافرت می فرمود؛ زیرا شدیداً تحت مراقبت های ویژه خلفای عباسی بود. برخی منابع از سفر امام به دهكده ای در اطراف سامرا گزارشی داده اند. محمد بن طلحه نقل می كند: روزی حضرت هادی برای كار مهمی سامرا را به مقصد روستایی ترك كرد. در این فاصله مردی سراغ حضرت را گرفت. گفتند در فلان روستا به سر می برد. او به محضر امام رسید و گفت: از اهل كوفه و از علاقه مندان جدّت حضرت امیرمؤمنان(ع) هستم. بدهی سنگینی دارم و كسی جز شما را نمی شناسم كه حاجتم را برآورده سازد. امام به وی نوشته ای داد و گوشزد كرد: مبلغ مندرج در آن را وقتی به سامرا آمدم، مطالبه كن. بعد از مراجعت امام به مركز خلافت عباسیان، در حالی كه عده ای از مردم و كارگزاران خلیفه در محضر امام نشسته بودند، این مرد ضمن ارائه نوشته، مبلغی را مطالبه كرد. امام مهلت خواست تا در وقت مناسب آن را پرداخت كند. چون ماجرا به گوش متوكل رسید، سی هزار دینار به حضرت داد تا تحویل آن شیعه كوفی بدهد. [1] .
امام هادی در سال نخست تبعید به سامرا، در روز عید غدیر به زیارت مرقد جدش امیرمؤمنان(ع) رفت و با عباراتی كه حاكی از مقام والای آن حضرت نزد پروردگار است و نیز ستم هایی كه از سوی قدرت طلبان غاصب بر آن امام مظلوم روا داشته بود، آن حضرت را زیارت كرد. این زیارتنامه میراث مهم علمی و معنوی و در جهت تبیین مقام امامت به شمار می رود. [2] .
به دلیل اختناق سیاسی دستگاه ستم عباسی، امام نتوانست به زیارت بارگاه حضرت امام حسین(ع) برود، اما در اقدامی جالب افكار مردم را متوجه این مكان مبارك ساخت. ابوهاشم جعفری می گوید: همراه محمد بن حمزه به عیادت امام هادی كه بیمار شده بود، رفتم. امام فرمود: ای ابوهاشم! فردی از دوستان ما را به حائر حسین بفرست تا برای شفای من دعا كند. پس بیرون رفتم و به علی بن بلال برخوردم و از او خواستم به كربلا رود و برای امام دعا كند. علی با جان و دل تقاضایم را پذیرفت و گفت: به اعتقاد من امام هادی برتر از حائر حسینی است؛ زیرا او صاحب حرم است و دعای آن حضرت بهتر از دعای من است. به خانه امام بازگشتم و آن چه راوی گفته بود، به استحضار امام رسانیدم. حضرت فرمود: رسول خدا(ص) برتر از كعبه و حجرالاسود بود؛ با این حال به گرد خانه خدا طواف و آن سنگ سیاه را استلام كرد برای خداوند بر روی زمین بقعه هایی است كه لازم است خداوند در آنها خوانده شود و دعای افراد در این مكان ها مستجاب است و حائر حسینی از آن جمله است. [3] .
آری، در شرایطی كه متوكل مرقد امام حسین(ع) را پایگاهی خطرناك تلقی می كرد و این مزار شریف را چندین بار خراب كرد، امام با این روش های حكیمانه افكار عمومی را متوجه كانون حماسه و قیام یعنی كربلا می كرد.
امام هادی در سال نخست تبعید به سامرا، در روز عید غدیر به زیارت مرقد جدش امیرمؤمنان(ع) رفت و با عباراتی كه حاكی از مقام والای آن حضرت نزد پروردگار است و نیز ستم هایی كه از سوی قدرت طلبان غاصب بر آن امام مظلوم روا داشته بود، آن حضرت را زیارت كرد. این زیارتنامه میراث مهم علمی و معنوی و در جهت تبیین مقام امامت به شمار می رود. [2] .
به دلیل اختناق سیاسی دستگاه ستم عباسی، امام نتوانست به زیارت بارگاه حضرت امام حسین(ع) برود، اما در اقدامی جالب افكار مردم را متوجه این مكان مبارك ساخت. ابوهاشم جعفری می گوید: همراه محمد بن حمزه به عیادت امام هادی كه بیمار شده بود، رفتم. امام فرمود: ای ابوهاشم! فردی از دوستان ما را به حائر حسین بفرست تا برای شفای من دعا كند. پس بیرون رفتم و به علی بن بلال برخوردم و از او خواستم به كربلا رود و برای امام دعا كند. علی با جان و دل تقاضایم را پذیرفت و گفت: به اعتقاد من امام هادی برتر از حائر حسینی است؛ زیرا او صاحب حرم است و دعای آن حضرت بهتر از دعای من است. به خانه امام بازگشتم و آن چه راوی گفته بود، به استحضار امام رسانیدم. حضرت فرمود: رسول خدا(ص) برتر از كعبه و حجرالاسود بود؛ با این حال به گرد خانه خدا طواف و آن سنگ سیاه را استلام كرد برای خداوند بر روی زمین بقعه هایی است كه لازم است خداوند در آنها خوانده شود و دعای افراد در این مكان ها مستجاب است و حائر حسینی از آن جمله است. [3] .
آری، در شرایطی كه متوكل مرقد امام حسین(ع) را پایگاهی خطرناك تلقی می كرد و این مزار شریف را چندین بار خراب كرد، امام با این روش های حكیمانه افكار عمومی را متوجه كانون حماسه و قیام یعنی كربلا می كرد.
[1] بحارالانوار، ج50، ص175؛ نور الابصار، شبلنجي، ص181؛ كشف الغمه، ج3، ص230.
[2] متن اين زيارت در كتاب حياة الامام هادي(ع)، به قلم باقر شريف قريشي، كامل الزيارات و كتاب مزار بحارالانور آمده است.
[3] كامل الزيارات، ابن قولويه، باب 90، ص273.